ഒരു മഴക്കാഴ്ച്ച
കലങ്ങി മറിഞോഴുകുന്ന തോട്ടുവക്കത്തുകൂടി ,നരച്ചു തുളവീണ കുടയും ചൂടി അയാള് ആയാസത്തോടെ ആണ് നടക്കുന്നത് .ഒരു ദാക്ഷിണ്യം ഇല്ലാതെ അലച്ചു പെയ്യുന്ന മഴ .വരമ്പേതു? കണ്ടമേത്? എന്നറിയാതെ പരന്നു ഒളംവെട്ടി കിടക്കുന്ന വെള്ളം .......കക്ഷത്തില് ഒതുക്കിപിടിച്ച പൊതിക്കുള്ളില് മോഡേണ് ബ്രെഡും എണ്ണ പലഹാരങ്ങളും.... .എത്ര സൂക്ഷിച്ചിട്ടും പൊതി നനയ്ക്കാന് ശ്രമിക്കുന്ന മഴക്കാറ്റ്.......വെള്ളം കുടിച്ച്, താടിവീര്ത്തു ,കണ്ണ് തള്ളി, തൊണ്ട വിറച്ച് പാടുന്ന തവളകള്.......,,, ആരാണീ പെരുമഴയത്ത്? എന്ന് എത്തി നോക്കി വെള്ളത്തില്കൂ ടി പായുന്ന നീര് ക്കോ ലികള്
പാടത്ത് നിന്ന് കയറി ഇടവഴിയില് എത്തിയിട്ടും പുറത്തെങ്ങും ഒരു മനുഷ്യ ജീവിയെ കാണുനില്ല കാരണംകനത്ത മഴ തന്നെ ..പക്ഷെ അയാള് ഉത്സാഹത്തോടെ നടന്നു .സ്വന്തം വഴികളില്കൂടി നടക്കുന്ന സുഖം .......ഇടവഴിയില് നിന്നും നാലാമത്തെ വീട് .അതാണ് അയാളുടെ തറവാട്.... പടിപ്പുര കയറിയതും വിലാസിനിയേ .......എന്ന് നീട്ടി വിളിച്ചു ....കൈത്തലം മുണ്ടില് തുടച്ചും കൊണ്ട് അയാളുടെ സഹോദരിയും,പലപ്രായത്തിലുള്ള അഞ്ച്,ആറു കുട്ടികളും പുറത്ത് വന്നു
കയ്യിലിരുന്ന പലഹാരപ്പൊതി തിണ്ണയില് വെച്ചിട്ട് , മുണ്ട് ഒന്നും കൂടി മാടിക്കുത്തി കയ്കോട്ടും എടുത്ത് മഴപാച്ചിലില് റോഡില് നിന്നും കുത്തി ഒഴുകി വരുന്ന വെള്ളം തടയാന് ശ്രമിച്ചു.. .സ്വന്തം കാല് തട വെച്ചു, വീണ്ടും വീണ്ടും മണ്ണ് ഇട്ട് കാലുകൊണ്ട് തേമ്പി ഉറപ്പു വരുത്തി ഉമ്മറത്ത് വന്നു .വീടിന്റെ മേല്ക്കുരപ്പാത്തിയില് നിന്നും നിറഞ്ഞു കവിഞ്ഞൊഴുകുന്ന വെള്ളത്തില് കയ്യും, കാലും, കൈകൊട്ടും തേച്ചു കഴുകി .മുണ്ടുകൊണ്ട് കയ്യിലെ ഈറന് തുടച്ചുംകൊണ്ട് പൂമുഖത്തേയ്ക്കു കയറി കസേരയില് ഇരുന്നു ....അതിനിടയില് പലഹാരപ്പോതിയും കുട്ടികളും അപ്രത്യക്ഷരായിരുന്നു .കുറെയൊക്കെ ശാന്തമായ് തീര്ന്നി രുന്ന മഴ അയാളുടെ പിന്നില് മുണ്ടിന്റെ കോന്തലകൊണ്ടു മാറും മറച്ച് ചുമര് ചാരിനിന്ന പെങ്ങളെ പോലെ വീണ്ടും കണ്ണ് നിറയ്ക്കാനും മൂക്ക് പിഴിയാനും പയ്യാരം പറയാനും തുടങ്ങി
ഇളയ കുഞ്ഞിന്റെ കരപ്പനും ,രാപ്പാള് വൈദ്യന്റെ മരുന്നും കുറിപ്പും ,കുട്ടികളുടെ അച്ഛന്റെ വാത പ്പനിയും ,മഴയ്ക്ക് ചോര്ന്നൊ ലിക്കുന്ന മേല്ക്കുരയും,തൊടിയില് വളര്ന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന കാടും, അതില് വരാനിടയുള്ള ഇഴ ജന്തുക്ക ളുമോക്കെയായി ആ മഴ തുടര്ന്ന് കൊണ്ടേ ഇരുന്നു.... അസ്വസ്ഥതയോടെ അയളെഴുന്നേറ്റു തി ണ്ണയില് കയറി ഓടിനടിയില് സൂക്ഷിച്ചിരുന്ന തെങ്ങോലകളും പാള കഷണങ്ങളും കൊണ്ട് ചോര്ച്ചയുള്ള ഓടിന് വിടവിലോക്കെ ചോര്ച്ച തീര്ക്കാ നുള്ള വിഫല ശ്രമം ചെയ്തു
കുറച്ചു സമയത്തിനുള്ളില് ഒരു പലകയും അതിനടുത്ത് പാത്രത്തില് ചൂടുള്ള കഞ്ഞിയും കഞ്ഞിക്കുമേലെ കുത്തിയ പച്ച പ്ലാവിലയില് കല്ലുപ്പും കൊണ്ട് വെച്ച് സഹോദരി വീണ്ടും ചുമരും ചാരി നില്പ്പാ യി.......തിണ്ണയില് നിന്നുമിറങ്ങി പ്ലാവില കുമ്പിളിലെ ഉപ്പുകല്ല് കഞ്ഞിയില് അലിയിച്ചുകൊണ്ട് അയാള് തൊട്ടുകൂട്ടാന് എന്തെങ്കിലും കാത്തി രുന്നുവെങ്കിലും അത് വെറുതെ ആയി ..വീണ്ടും മഴ ചിണുങ്ങാന് ആരംഭിക്കുമോ എന്ന് ഭയന്ന് അയാള് പാത്രത്തോടെ കഞ്ഞിവെള്ളം മോന്തി, വറ്റ് പാത്രത്തില് തന്നെ അവശേഷിപ്പിച്ച് എണീറ്റ് മുണ്ടിന് തലകൊണ്ട് ചിറിതുടച്ചു ..അറിയാതെ വായില്പെെട്ട ഒരു വറ്റ് പ്രയസപെട്ടു ഇറക്കി വിക്കികൊണ്ട് ഏമ്പക്കം വിട്ടു റോഡിലെ മഴവെള്ള കുത്തൊഴുക്ക് നോക്കികൊണ്ട് നിന്നു
.പോക്കറ്റില് കിടന്ന ബീഡി യെടുത്ത് ശ്രദ്ധയോടെ അതിന്റെ നൂല്കെ ട്ടുമുറുക്കി ചുണ്ടത്തു വെച്ച് നനഞ്ഞ തീപ്പെട്ടി പലവട്ടം കൊളുത്താന് ശ്രമിച്ചു പരാജയപെട്ട് തീപ്പെട്ടിയും ചുണ്ടിലെ ബീഡിയും ദേഷ്യത്തില് മുറ്റത്തെയ്ക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു... അടുക്കളയില് നിന്നും വേറെ തീപ്പെട്ടി എടുക്കാന് തിരിഞ്ഞ പെങ്ങളെ കൈ ആംഗ്യം കൊണ്ട് തടഞ്ഞ്.ബീഡി യോടൊപ്പം പോക്കറ്റില് ഉണ്ടായിരുന്ന ഏതാനും നോട്ടുകള് സഹോദരിയുടെ അടുത്ത് തിണ്ണയില് വെച്ച്,, പ്രയാ സപ്പെട്ട്കുടനിവര്ത്തി വീണ്ടും പെയ്യാന് തുടങ്ങിയ മഴയിലേക്കിറങ്ങി .മഴയത്ത് ആരും കാണാതെ പെയ്ത അയാളുടെ കണ്ണുകള്ക്കൊപ്പം ,മരുമക്കത്തായം കൊണ്ട് അയാള്ക്ക് അന്യമായി , ഇപ്പോള് ശിഥിലമായ്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന അയാളുടെ തറവാടും തേങ്ങി ...
മഴയോടൊപ്പം ഒരു ജീവിതം കണ്ടപ്പോലെ .
ReplyDeleteഅല്ല ..മഴ പോലെ ഒരു ജീവിതം .
മഴയും മനുഷ്യരും തമ്മിലുള്ള ആത്മബന്ധം തെളിയിക്കുന്ന കാഴ്ച്ചകള് ..
ReplyDeleteമരുമക്കത്തായമുള്ള ആ പഴയ കാലത്തെ മനോഹരമാം വിധം പുനരവതരിപ്പിച്ചു.
പലഹാരപ്പൊതിയിലെ ബ്രഡ് മാത്രം മോഡേണ് ആയിപ്പോയി.
ആശംസകള്
അങ്ങനെയും ഒരു കാലം
ReplyDeleteമഴയും ജീവിതവും.. രചന കൊള്ളാം
ReplyDelete